سرقت ادبی و هنری | نحوه شکایت، مجازات قانونی + نمونه شکوائیه

تصور کنید ساعت ها وقت گذاشته اید، ایده پردازی کرده اید و اثری منحصر به فرد خلق کرده اید. اما ناگهان متوجه می شوید که شخص دیگری آن را به نام خود منتشر کرده و از زحمات شما سود می برد! این اتفاق، که برای بسیاری از نویسندگان، هنرمندان و پژوهشگران رخ می دهد، سرقت ادبی نام دارد.

شاید تصور کنید که در ایران هیچ راهکاری برای برخورد با سرقت ادبی و هنری وجود ندارد، اما این یک تصور اشتباه است! قوانین متعددی از حقوق مالکیت فکری حمایت می کنند و برای متخلفان مجازات های سنگینی در نظر گرفته شده است. اگر شما هم قربانی کپی برداری غیرمجاز، انتشار بدون اجازه یا سوءاستفاده از اثرتان شده اید، نگران نباشید! در این مقاله، انواع سرقت ادبی و هنری، قوانین مربوطه، مجازات مرتکبان و نحوه شکایت قانونی را به زبان ساده توضیح می دهیم.

در ادامه خواهید آموخت که چگونه از حقوق خود دفاع کنید و جلوی تضییع زحماتتان را بگیرید!

تعریف سرقت ادبی و هنری

سرقت ادبی (Plagiarism) به استفاده غیرمجاز از ایده ها، آثار یا نوشته های دیگران بدون اجازه و بدون ذکر منبع اصلی گفته می شود. این عمل می تواند شامل کپی برداری مستقیم، بازنویسی بدون ذکر منبع، استفاده از ایده های اصلی بدون استناد و ارائه اثر دیگری به نام خود باشد.

سرقت هنری به استفاده غیرمجاز از آثار هنری دیگران در زمینه هایی مانند نقاشی، موسیقی، سینما و عکاسی گفته می شود. این نوع سرقت ممکن است شامل کپی مستقیم، تغییر جزئی در اثر اصلی یا استفاده از طرح های هنری بدون اجازه باشد.

انواع سرقت ادبی و هنری

سرقت ادبی و هنری به طور کلی به دو شکل متفاوت به شرح زیر قابل ارتکاب است:

1 . سرقت  مستقیم

منظور از سرقت ادبی-هنری مستقیم استفاده از یک اثر به طور کامل به نام خود یا شخص دیگری بدون اجازه پدیدآورنده اثر است. برای مثال، اگر شخصی داستان شخص دیگری را به نام خود به چاپ رسانده باشد، مرتکب سرقت ادبی مستقیم شده است.

2 . سرقت غیر مستقیم

در برخی موارد افراد سودجو صرفاً قسمتی از آثار متعلق به شخص دیگری را به نام خود معرفی کرده یا اینکه با ایجاد تغییرات جزئی اثر ادبی یا هنری شخص دیگری را متعلق به خود معرفی می نمایند. این نوع از سرقت ادبی، سرقت ادبی غیرمستقیم نامیده می شود. برای مثال اگر یک دانشجو در نگارش رساله خود قسمتی از یک کتاب را بدون درج منبع و قرار دادن عبارات در گیومه درج کرده و به نام اثر خود معرفی نماید، مرتکب سرقت ادبی غیرمستقیم شده است.

مجازات سرقت ادبی و هنری در ایران چیست؟

سرقت ادبی و هنری مانند سرقت اشیای مادی صرفاً با ربودن یک شیء مادی محقق نمی شود؛ بلکه به طرق و شیوه های مختلفی ممکن است محقق شود. قانونگذار کشور ما مصادیق مختلفی از این جرم را مورد نظر قرار داده و آن ها را در قوانین مربوطه جرم انگاری کرده و برایشان مجازات تعیین نموده است. مصادیق مختلف سرقت ادبی و هنری و  مجازات هر یک به شرح زیر قابل بررسی است.

1 . جرم نشر، پخش و عرضه کتب، نشریات و آثار صوتی

به موجب قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی مصوب 1352 حق نشر، پخش و عرضه این آثار به پدیدآورندگان این آثار تعلق داشته و کسی نبایستی بدون اجازه پدیدآورنده اقدام به نشر، تکثیر، کپی برداری یا عرضه این آثار نماید. چنین اقداماتی مصداق سرقت ادبی محسوب شده و مرتکب آن به موجب ماده 7 قانون ترجمه و تکثیر کتب و نشریات و آثار صوتی به حبس از 3 ماه تا 1 سال محکوم خواهد شد.

2 . جرم چاپ، پخش و نشر ترجمه متعلق به دیگری

مترجمین آثار خارجی نیز نسبت به ترجمه خود حقوق مالکیت فکری داشته و به دنبال آن کسی نمی تواند ترجمه شخصی را بدون اجازه وی چاپ، پخش یا منتشر نماید. این اقدام غیرقانونی به موجب ماده 24 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان مصوب سال 1348 جرم انگاری شده و مجازات حبس تأدیبی از 3 ماه تا 1 سال برای مرتکبین آن تعیین شده است.

3 . جرم نشر، پخش یا عرضه غیرقانونی آثار مورد حمایت قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان

ماده 2 قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان طی 12 بند آثار مورد حمایت این قانون را نام برده است. به موجب این ماده کلیه آثار ادبی و هنری از جمله کتاب، شعر و ترانه، اثر موسیقی، آثار سمعی و بصری، صنایع دستی، آثار معماری و غیره مورد حمایت این قانون قرار گرفته اند.

به موجب ماده 23 این قانون نشر، پخش یا عرضه آثار مورد حمایت این قانون به نام پدیدآورنده بدون اجازه وی یا به نام هر شخص دیگری جرم انگاری شده و مجازات حبس تأدیبی از 6 ماه تا 3 سال برای مرتکب آن تعیین شده است.

4 . جرم استفاده از نام، عنوان یا نشان ویژه ای که معرف اثر است

طبق ماده 17 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان نام و عنوان و نشان ویژه ای که معرف آثار است تحت حمایت این قانون قرار گرفته است. برای مثال تخلص شعرا یا امضای نقاشان از جمله نشان های ویژه ای است که کسی نمی تواند از آن ها در جهت فریب دیگران استفاده نماید. جرم استفاده از نام، عنوان یا نشان ویژه جرمی مقید است و زمانی محقق می شود که برای سایرین القای شبهه کرده و موجب فریب آن ها شود. ماده 25 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان مجازات این جرم را حبس تأدیبی از 3 ماه تا 1 سال تعیین نموده است.

این جرم به طور خاص در ماده 33 قانون مطبوعات مورد توجه قرار گرفته است. به موجب این ماده، چنانچه در انتشار یک نشریه از نام یا علامت نشریه دیگر به نحوی استفاده شود که خوانندگان را به اشتباه بیاندازد، علاوه بر جلوگیری از انتشار نشریه فوق، مرتکب به حبس تعزیری 61 روز تا 3 ماه و جزای نقدی از 20 میلیون تا 60 میلیون ریال محکوم خواهد شد.

5 . جرم اقتباس غیرقانونی

ماده 18 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان اقتباس از آثار هنری و ادبی را منوط به اعلام و درج عنوان یا نشان ویژه اثر مورد اقتباس در نسخه های منتشرشده به روش معمول نموده است. برای مثال، اگر یک اثر سینمایی با اقتباس از یک کتاب تهیه شده باشد، نام کتاب و نویسنده مذکور بایستی در تیتراژ اثر سینمایی قید شود. تخلف از این حکم قانونی موجب محکومیت شخص مرتکب به حبس تأدیبی 3 ماه تا 1 سال به موجب ماده 25 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان خواهد شد.

6 . جرم تغییر یا تحریف در آثار ادبی و هنری

طبق ماده 19 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان هرگونه تحریف یا تغییر در آثار مورد حمایت این قانون بدون اجازه پدیدآورنده ممنوع است. برای مثال، ناشر یک کتاب نمی تواند بدون اجازه نویسنده قسمت هایی از کتاب را حذف کرده یا تغییر دهد. در غیر این صورت مرتکب سرقت ادبی شده و به مجازات حبس تأدیبی 3 ماه تا 1 سال محکوم خواهد شد.

7 . جرم نشر، پخش و عرضه آثار سمعی و بصری بدون مجوز

چنانچه هر شخص حقیقی یا حقوقی به هر نحوی اقدام به نشر، پخش و عرضه آثار سمعی و بصری غیرمجاز یا تکثیر بدون مجوز آثار مجاز نموده و موجب تضییع حقوق صاحبان اثر شود مرتکب جرم سرقت ادبی شده است. به موجب ماده 1 قانون نحوه مجازات اشخاصی که در امور سمعی و بصری فعالیت غیرمجاز می نمایند مصوب 1386، مرتکبین این جرم علاوه بر جبران خسارت وارده به صاحبان اثر به جریمه نقدی از 50 میلیون تا 100 میلیون ریال محکوم خواهند شد.

چه کسی حق شکایت از سرقت ادبی و هنری را دارد؟

طبیعی است که کلیه حقوق مادی و معنوی هر اثر ادبی یا هنری به پدیدآورنده اثر تعلق دارد. در نتیجه، پدیدآورنده اثر به عنوان شاکی خصوصی شناخته شده و حق طرح شکایت سرقت ادبی را دارد. با این حال، پدیدآورندگان بسیاری از آثار ادبی و هنری در قید حیات نیستند. آیا سرقت ادبی از این آثار دیگر جرم نیست و امکان طرح شکایت وجود ندارد؟

به موجب ماده 12 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان حقوق مادی و معنوی آثار مورد حمایت این قانون به مدت 50 سال پس از فوت پدیدآورنده قابل انتقال به دیگران در اثر وراثت یا وصایت است. در نتیجه، تا مدت زمان ۵۰ سال پس از فوت پدیدآورنده، وراث وی نسبت به اثر ادبی یا هنری وی از حقوق مالکیت فکری برخوردار بوده و در صورت وقوع جرم سرقت ادبی امکان طرح شکایت را خواهند داشت. پس از گذشت این مدت زمان یا در صورت نبود وراث یا وصی از جانب پدیدآورنده اثر نیز حقوق مالکیت فکری آن به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی انتقال یافته و در صورت وقوع جرم سرقت ادبی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی به عنوان شاکی خصوصی شناخته خواهد شد.

مدارک اثبات کننده جرم سرقت ادبی و هنری

شاکی جرم سرقت ادبی و هنری، برای اثبات ادعای خود می تواند مدارک زیر را به دادگاه ارائه دهد:

• هر سند یا مدرک اثبات کننده مالکیت اثر؛ مانند گواهی ثبت یا نسخه اصلی اثر، اتودهای نویسنده
• هر سند یا مدرک اثبات کننده استفاده غیرمجاز از اثر؛ مانند نسخه اثر کپی شده یا مقایسه آثار
• شهادت افراد مطلع مبنی بر سرقت ادبی از اثر اصلی
• گزارش کارشناسی از میزان شباهت اثر کپی شده با نسخه اصلی اثر

 

کجا از سرقت ادبی و هنری شکایت کنیم؟

زمانی که شکوائیه سرقت ادبی و هنری در سامانه ثنا به ثبت می رسد، این سامانه به صورت خودکار پرونده را به مرجع صالح ارجاع می دهد تا مورد رسیدگی قرار گیرد. به طور کلی، پرونده های مربوط به سرقت ادبی نزد دو مرجع به ترتیب زیر مورد رسیدگی قرار می گیرند:

1 . دادسرای فرهنگ و رسانه

دادسرای فرهنگ و رسانه یکی از دادسراهای تخصصی است که در راستای ماده 25 قانون آیین دادرسی کیفری آغاز به کار نموده است. با توجه به تخصصی بودن موضوع سرقت ادبی و هنری ضروری است که پرونده های مربوط به آن نزد یک مرجع تخصصی مورد رسیدگی قرار گیرد. به همین خاطر، دادسرای فرهنگ و رسانه موظف است که تحقیقات لازم برای اثبات جرم سرقت ادبی و انتساب این جرم به شخص متهم را انجام دهد. دادسرای فرهنگ و رسانه اقدام به صدور حکم ماهوی نمی نماید؛ بلکه صرفاً تحقیقات لازم را انجام داده و با توجه به نتیجه تحقیقات اقدام به صدور قرار مقتضی (قرار منع تعقیب، موقوفی تعقیب یا جلب به دادرسی) می نماید.

در حال حاضر، دادسرای ناحیه 35 تهران به نشانی تهران، خیابان مطهری، بین قائم مقام و بزرگراه مدرس، نبش کوچه گلریز، روبه روی پست بانک به عنوان دادسرای فرهنگ و رسانه مشغول به فعالیت است.

2 . دادگاه کیفری

در صورتی که دادسرای فرهنگ و رسانه وقوع جرم سرقت ادبی و انتساب این جرم به شخص متهم را محرز بداند، با صدور کیفرخواست و قرار جلب به دادرسی پرونده را به دادگاه کیفری ارجاع می دهد. دادگاه برخلاف دادسرا وظیفه رسیدگی ماهوی و صدور حکم را بر عهده دارد. در نتیجه، قاضی دادگاه پرونده را به همراه اسناد و مدارک موجود و اظهارات طرفین مورد رسیدگی قرار داده و با توجه به علم و آگاهی خود اقدام به صدور حکم نهایی مبنی بر برائت یا محکومیت شخص متهم می نماید.

نحوه شکایت از جرم سرقت ادبی و هنری

در صورت وقوع جرم سرقت ادبی، شاکی خصوصی بایستی به ترتیب زیر شکایت خود را به ثبت برساند تا فرایند تعقیب و پیگیری قضایی آن آغاز شود:

1 . ثبت نام در سامانه ثنا

اشخاص حقیقی با استفاده از کد ملی خود می توانند در سامانه ثنا ثبت نام کرده و صفحه کاربری شخصی خود را در این سامانه ایجاد نمایند. ثبت نام در این سامانه و ایجاد صفحه کاربری شخصی نخستین گامی است که هر شاکی برای ثبت شکایت خود بایستی انجام دهد.

2 . جمع آوری اسناد و مدارک

شخص شاکی موظف است تا هر سند یا مدرکی را که دال بر ارتکاب جرم سرقت ادبی و تضییع حقوق مادی و معنوی وی بوده است را جهت ارائه به دادگاه تهیه و جمع آوری نماید.

3 . تهیه و تنظیم شکوائیه

شاکی خصوصی به موجب شکوائیه ماوقع جرم را شرح داده و از دادگاه تقاضای رسیدگی می نماید. شکوائیه بایستی مطابق اصول خاصی و با استناد به مواد قانونی صحیح تنظیم شده باشد تا مورد قبول دادگاه قرار گیرد. به همین خاطر، توصیه می شود که فرایند تهیه و تنظیم شکوائیه را به یک وکیل متخصص سپرده یا از مشورت و راهنمایی های ایشان در این مرحله استفاده نمایید.

4 . ثبت شکوائیه در سامانه ثنا

شکوائیه ای که توسط شاکی تهیه می شود بایستی به انضمام اسناد و مدارک جمع آوری شده در سامانه ثنا به ثبت برسد. برای ثبت شکوائیه در سامانه ثنا اشخاص می توانند به دفاتر خدمات قضایی الکترونیک مراجعه کرده و از کارمندان آن ها تقاضای ثبت شکوائیه و مدارک خود در سامانه ثنا را نمایند.

نمونه شکوائیه سرقت ادبی

مشخصات شاکی: …

مشخصات مشتکی عنه: …

اطلاعات وکیل (در صورت وجود): …

موضوع شکایت: ارتکاب جرم سرقت ادبی

دلایل و ضمائم: نسخه اصلی نمایشنامه، شهادت شهود و …

شرح شکایت:

ریاست محترم دادسرای فرهنگ و رسانه

با سلام و احترام

احتراماً به استحضار می رساند که اینجانب ………… فرزند ……… نمایشنامه نویس آثار معروفی همچون ………، ……… و …….. هستم. نمایشنامه جدید اینجانب با عنوان ……… در تاریخ ……. تهیه و تکمیل شده است. با این حال، پیش از آنکه این نمایش به اسم اینجانب به نمایش عمومی درآید، مشتکی عنه محترم آقا / خانم ………. که خود را همکار بنده معرفی کرده است، نمایشنامه را برای بررسی بیشتر در اختیار گرفته و آن را به عنوان اثر خود به نمایش عمومی درآورده است. این نمایش از تاریخ …… تاکنون در سالن ……. به عنوان اثر ایشان در حال نمایش است. این در حالی است که نسخه اصلی این نمایشنامه متعلق به اینجانب بوده و مشتکی عنه به صورت غیرمجاز این اثر را به نام خود به نمایش درآورده است.

با توجه به اینکه به موجب بند نخست ماده 2 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان مصوب 1348 نمایشنامه ها جزو آثار تحت حمایت این قانون قرار گرفته اند، تقاضای رسیدگی به این موضوع، احقاق حقوق مادی و معنوی خویش و محکومیت مشتکی عنه به مجازات موضوع ماده 23 قانون فوق الذکر را دارم.

شایان ذکر است که آقایان ……..، …….. و …….. حاضر به ادای شهادت مبنی بر تعلق نمایشنامه فوق به اینجانب و ارتکاب سرقت ادبی توسط طرف مقابل با هستند.

با سپاس و احترام مجدد

امضاء شاکی

تاریخ

 

قابلیت گذشت جرم سرقت ادبی و هنری

به تصریح ماده 31 قانون حمایت حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان سرقت ادبی و کلیه جرایم موضوع این قانون از جمله جرایم قابل گذشت محسوب شده اند. در نتیجه، تعقیب و پیگیری قضایی این جرم منوط به شکایت شاکی خصوصی است و با گذشت شاکی خصوصی در هر مرحله از رسیدگی، فرایند رسیدگی به شکایت متوقف خواهد شد.

قوانین مربوط به سرقت ادبی و هنری

احکام و مقررات مربوط به سرقت ادبی و هنری در یک قانون واحد بیان نشده است؛ بلکه این مقررات بسته به نوع سرقت ادبی در قوانین مختلف مورد توجه قرار گرفته اند. به طور کلی، قوانین زیر را می توان به عنوان قوانین مربوط به این حوزه نام برد:

سرقت علمی و فرق آن سرقت ادبی-هنری

سرقت علمی عنوان دیگری است که مترادف با سرقت ادبی به کار می رود. این دو مفهوم را نمی توان متفاوت از یکدیگر دانست؛ بلکه هردو اصطلاحات یکسانی هستند که کاربرد آن ها به جای یکدیگر بلااشکال است.

با این حال سرقت علمی غالباً در موارد وقوع سرقت ادبی در فرایند تهیه کتب، مقالات و پایان نامه های دانشگاهی به کار می رود. در حالی که سرقت ادبی و هنری مفهوم گسترده تری است و وقوع این جرم در خصوص آثار موسیقی، سینمایی و غیره را نیز شامل می شود.

سرقت ادبی و هنری در فضای مجازی

در دنیای دیجیتال، انتشار سریع محتوا در اینترنت فرصت های بی شماری برای نویسندگان، هنرمندان و تولیدکنندگان محتوا ایجاد کرده است، اما در عین حال، خطر سرقت ادبی و هنری نیز افزایش یافته است. سرقت ادبی و هنری در فضای مجازی به معنای کپی برداری غیرمجاز از آثار مکتوب، موسیقی، طراحی های گرافیکی، نقاشی، فیلم، و سایر اشکال محتوای خلاقانه بدون اجازه صاحب اثر است. این نوع سرقت می تواند از طریق انتشار مجدد یک مطلب بدون ذکر منبع، تغییر نام نویسنده یا ادعای مالکیت بر یک اثر هنری صورت گیرد.

از نظر قانونی، قوانین مربوط به حقوق مالکیت فکری و کپی رایت در بسیاری از کشورها، از جمله ایران، سرقت ادبی و هنری را جرم تلقی کرده و برای آن مجازات هایی در نظر گرفته اند. بر اساس قانون حمایت از حقوق مؤلفان، مصنفان و هنرمندان در ایران، هرگونه بهره برداری از آثار بدون اجازه صاحب اثر می تواند منجر به پیگرد قانونی شود. علاوه بر این، بسیاری از پلتفرم های دیجیتال، مانند اینستاگرام، یوتیوب و گوگل، سیستم های گزارش دهی دارند که به صاحبان آثار امکان می دهد نقض حقوقشان را گزارش کنند و محتوای کپی شده را حذف کنند.

چگونه از سرقت ادبی جلوگیری کنیم؟

• ثبت رسمی اثر
• انعقاد قرارداد با اشخاص
• درج نام و لوگوی شخصی در آثار هنری
• استفاده از ابزارهای تشخیص سرقت ادبی مانند Grammarly، Plagscan، و iThenticate
• استفاده از واترمارک برای تصاویر و فایل های PDF

یک نمونه عملی از پرونده های سرقت ادبی و هنری

یکی از پرونده های سرقت ادبی در ایران مربوط به یک نویسنده و محقق شناخته شده بود که پس از انتشار کتابی در حوزه حقوق، متوجه شد بخش های زیادی از اثرش بدون اجازه در یک پایان نامه دانشگاهی مورد استفاده قرار گرفته است. این پایان نامه، که در یکی از دانشگاه های معتبر کشور دفاع شده بود، بدون ذکر منبع، محتوای اصلی کتاب را عیناً کپی کرده و حتی ساختار و نتیجه گیری های آن را بدون تغییر آورده بود.

پس از بررسی های اولیه، نویسنده از طریق مشاوره حقوقی اقدام به طرح شکایت کرد. او شکایت خود را ابتدا در کمیته اخلاق پژوهشی دانشگاه مطرح کرد، اما پس از عدم دریافت پاسخ مناسب، پرونده را به دادسرای فرهنگ و رسانه ارجاع داد. در جریان بررسی ها، کارشناسان رسمی دادگستری تشخیص دادند که بیش از ۷۰٪ محتوای پایان نامه عیناً از کتاب نویسنده کپی شده است.

در نهایت، دادگاه حکم به سرقت ادبی داد و دانشجو موظف شد پایان نامه را از سامانه های علمی حذف کند. همچنین، دانشگاه موردنظر مجبور شد مدرک صادرشده را باطل کند و استاد راهنمای پایان نامه نیز به دلیل نظارت ضعیف توبیخ شد. علاوه بر این، نویسنده اصلی موفق شد از فرد متخلف خسارت مادی و معنوی دریافت کند.

این پرونده نشان داد که اگرچه سرقت ادبی در ایران همچنان چالشی جدی است، اما در صورت پیگیری قانونی، امکان برخورد جدی با متخلفان وجود دارد.

نقش وکیل در شکایت از سرقت ادبی و هنری

سرقت ادبی و هنری، از جمله جرایمی است که هنوز بسیاری از افراد جامعه با آن آشنایی کافی ندارند. به همین خاطر، در صورت وقوع این جرم تصور می کنند که امکان احقاق حق وجود ندارد. به ویژه آن که گزاره “قانون کپی رایت در ایران وجود ندارد” به عنوان یک گزاره غلط در بین بسیاری از مردم رواج یافته است. با این حال، ضروری است که پدیدآورندگان آثار هنری و ادبی از حمایت های قانون حمایت از حقوق مؤلفان و مصنفان و هنرمندان اطلاع داشته و در صورت وقوع جرم سرقت ادبی اقدام به طرح شکایت برای احقاق حقوق مادی و معنوی خویش نمایند.

چنانچه هر یک از پدیدآورندگان آثار هنری و ادبی قربانی جرم سرقت ادبی و هنری شده و از نشر، عرضه، توزیع یا نمایش غیرقانونی اثر خود اگاهی یابد، ضروری است که در وهله نخست با یک وکیل متخصص حوزه جرایم مالکیت فکری مشورت کرده و موقعیت خود را برای ایشان شرح دهد تا با توجه به موقعیت موجود صحیح ترین اقدام قانونی ممکن را اتخاذ نمایند. علاوه بر دریافت مشورت، وکیل متخصص به شخص شاکی کمک می کند تا ادله و مدارک کافی مبنی بر وقوع جرم سرقت ادبی را جمع آوری کرده، شکوائیه ای اصولی و مستند به مواد قانونی مربوطه تنظیم کرده و به ثبت برساند. در فرایند رسیدگی به پرونده در دادسرای فرهنگ و رسانه و دادگاه نیز وکیل متخصص می تواند تعلق اثر اصلی به شخص شاکی و ارتکاب جرم سرقت ادبی از سوی طرف مقابل را ثابت کرده و با دریافت حکم محکومیت طرف مقابل، کلیه حقوق مادی و معنوی شخص شاکی را احقاق نماید.

یکی از نمونه آرای قضایی صادره در خصوص سرقت ادبی و هنری را نیز می توانید از اینجا مشاهده نمایید.

سخن نهایی

سرقت ادبی و هنری، جرمی است که موضوع آن برخلاف بسیاری از جرایم سنتی، اموال عینی نیست؛ بلکه موضوع این جرم حقوق مالکیت فکری پدیدآورندگان آثار ادبی و هنری است. کلیه حقوق مادی و معنوی آثار ادبی، هنری و علمی به پدیدآورندگان این آثار از جمله نویسندگان، شعرا، نقاش ها، عکاس ها، کارگردان ها، مجسمه سازها و غیره تعلق دارد. در نتیجه، هر کسی این آثار را بدون اجازه پدیدآورندگان منتشر، توزیع، عرضه، چاپ یا اکران کرده یا از آن ها کپی برداری نماید، مرتکب جرم سرقت ادبی شده است. سرقت ادبی عنوان مجرمانه ای است که مصادیق متنوعی را در برمی گیرد. مجازات این جرم نیز با توجه به فعل ارتکابی و نوع اثر موضوع جرم به شرحی که در این مقاله توضیح داده شده است متفاوت می باشد.

با این حال، صرف نظر از نوع سرقت ادبی و هنری، پدیدآورنده اثر به عنوان شاکی خصوصی می تواند اقدام به طرح شکایت نماید تا این موضوع در دادسرای فرهنگ و رسانه و دادگاه کیفری مورد رسیدگی قرار گرفته و شخص مرتکب به مجازات مقرر قانونی محکوم شود.

حق شما نباید پایمال شود – برای دفاع از حقوقتان اقدام کنید!

سرقت ادبی و هنری، نه تنها نادیده گرفتن زحمات و خلاقیت شماست، بلکه طبق قوانین ایران یک جرم قابل پیگیری است. اگر اثر شما بدون اجازه منتشر شده یا از آن سوءاستفاده شده است، اکنون زمان اقدام قانونی است!

🔹 می خواهید از فردی که اثرتان را سرقت کرده، شکایت کنید؟
🔹 نیاز به تنظیم شکوائیه ای دقیق و حرفه ای دارید؟
🔹 دنبال وکیل متخصص در پیگیری پرونده های سرقت ادبی و هنری هستید؟

ما در وکیل سؤال همراه شما هستیم!

مشاوره تخصصی و پیگیری پرونده های حقوقی توسط وکیل پایه یک دادگستری
تنظیم شکوائیه و دفاع از حقوق شما در مراجع قضایی
مشاوره آنلاین از طریق واتساپ و تلگرام برای تسریع روند رسیدگی

از حقوق خود دفاع کنید – همین حالا اقدام کنید!
تماس با ما برای دریافت مشاوره تخصصی

🔹 خانم ام البنین تنکابنی رضایی، وکیل پایه یک دادگستری و مدیر مجموعه وکیل سؤال، با سال ها تجربه در ارائه خدمات حقوقی، شخصاً بر کیفیت پرونده ها نظارت خواهند داشت.

وکیل سؤال – همراه شما در مسیر عدالت!