دعوای جلب ثالث چیست و چگونه قابل طرح است؟ + نمونه دادخواست

شاید در فرایند رسیدگی به بسیاری از دعاوی و حضور در دادگاه ها عبارت دعوای جلب ثالث را از زبان قاضی، طرفین دعوا یا وکلای آن ها شنیده باشید. جلب ثالث از جمله مسائل مهم مربوط به آیین دادرسی محسوب می شود و در دعاوی بسیاری کاربرد دارد. در واقع، طرفین دعوا با تقدیم دادخواست جلب ثالث خواستار حضور شخص یا اشخاص دیگری در فرایند دادرسی می شوند که تصور می نمایند حضور این شخص یا اشخاص به منظور تکمیل فرایند دادرسی و صدور حکم نهایی الزامی است. با توجه به اینکه امکان طرح دعوای جلب ثالث در فرایند رسیدگی به هر دعوایی وجود دارد، ضروری است که همه افراد جامعه اطلاعات حقوقی کافی درباره نحوه و تشریفات تقدیم دادخواست جلب ثالث را داشته باشند.

مفهوم دعوای جلب ثالث

طبق ماده 17 قانون آیین دادرسی مدنی هر دعوایی که دارای منشأ واحد با دعوای اصلی باشد می تواند از جانب طرفین دعوا یا اشخاص ثالث مطرح شود. این قبیل دعاوی، دعاوی طاری نامیده شده و به انواع مختلفی از جمله دعوای تقابل یا اضافی، دعوای جلب ثالث، ورود ثالث و اعتراض ثالث تقسیم می شوند.

دعوای جلب ثالث به عنوان یکی از اقسام دعاوی طاری دعوایی است که هر یک از طرفین دعوا در جریان دادرسی به طرفیت شخص ثالثی طرح می نمایند. این دعوا دارای منشأ واحد با دعوای اصلی است و هر یک از طرفین که جلب شخص ثالث را مؤثر در دادرسی بدانند می توانند این دعوا را طرح نمایند. برای مثال، اگر شخص الف با شخص ب معامله ای انجام داده اما ثمن معامله را اشتباه به شخص ج تقدیم نماید. در صورتی که شخص ب دعوای الزام به پرداخت ثمن معامله را به طرفیت شخص الف مطرح نماید، شخص الف می تواند با تقدیم دادخواست جلب ثالث تقاضای استرداد ثمن پرداختی را از شخص ج نماید. در این پرونده شخص الف و ب طرفین دعوا و شخص ج شخص ثالث به شمار می آید.

طرفین دعوای جلب ثالث

صرف نظر از اینکه دعوای جلب ثالث از جانب کدام یک از طرفین دعوا مطرح شود، طرفین این دعوا به این ترتیب قابل شناسایی هستند:

1 . خواهان جلب ثالث (جالب): دعوای جلب ثالث ممکن است به تقاضای یکی از طرفین یا هردوی آن ها مطرح شود. در این خصوص تفاوتی بین طرح این دعوا از سوی خواهان یا خوانده دعوای اصلی وجود ندارد. در هر صورت، هر شخصی که دادخواست جلب ثالث را تقدیم دادگاه نماید، خواهان جلب ثالث یا جالب نامیده می شود.

2 . خوانده جلب ثالث (مجلوب): هر شخص یا اشخاص ثالثی که جزو طرفین دعوای اصلی نبوده و هردو یا یکی از طرفین دعوا خواستار جلب این شخص شود، خوانده جلب ثالث یا مجلوب نامیده می شود.

انواع دعوای جلب ثالث

دعوای جلب ثالث بر حسب ماهیت آن به انواع زیر قابل تقسیم است:

1 . جلب ثالث اصلی: گاه ممکن است طرفین دعوای اصلی، دعوای جلب ثالث را با هدف محکومیت شخص ثالث مطرح نمایند. به این معنا که طرفین محکومیت شخص ثالث را مانند محکومیت خوانده دعوای اصلی می دانند و به همین منظور اقدام به طرح دعوای جلب ثالث می نمایند.

2 . جلب ثالث تقویتی: گاهی خواهان دعوای جلب ثالث با طرح این دعوا به دنبال افزایش شانس خود در برنده شدن در دعوای اصلی است. به این معنا که خواهان جلب ثالث را مؤثر در صدور حکم نهایی در خصوص دعوای اصلی دانسته و به همین دلیل اقدام به طرح دعوای جلب ثالث نموده است. این قبیل دعاوی، دعوای جلب ثالث تقویتی یا کمکی نامیده می شوند.

جهات و دلایل جلب ثالث

طرفین دعوای اصلی بنا به جهات و دلایل مختلفی ممکن است حضور شخص یا اشخاص ثالثی را در فرایند دادرسی لازم دانسته و به این دلیل اقدام به طرح دعوای جلب ثالث بنمایند. از جمله جهات و دلایل جلب ثالث می توان از موارد زیر نام برد:

1 . حفظ حقوق و منافع خواهان (جالب)

2 . ارتباط قراردادی با خوانده (مجلوب)

3 . تقاضای ارائه توضیحات تکمیلی از سوی خوانده (مجلوب)

شرایط پذیرش دعوای جلب ثالث

دادگاه رسیدگی کننده در صورت وجود شرایط زیر دادخواست جلب ثالث را از طرفین دعوا پذیرفته و اقدام به جلب ثالث می نماید:

1 . مطابق قسمت نخست ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی طرح دعوای جلب ثالث تنها از سوی طرفین دعوا امکانپذیر است. بدین معنا که خواهان این دعوا بایستی هردو یا یکی از طرفین دعوای اصلی باشد.

2 . دعوای جلب ثالث زمانی پذیرفته می شود که این دعوا دارای منشأ واحد با دعوای اصلی باشد.

3 . طرفین دعوا برای طرح دعوای جلب ثالث بایستی مهلت زمانی مقرر در قانون را که در ادامه توضیح داده می شود رعایت نمایند.

4 . خواهان دعوای جلب ثالث موظف است کلیه شرایط عمومی مربوط به تنظیم دادخواست را رعایت نماید.

مهلت طرح دعوای جلب ثالث

مطابق ماده 135 قانون آیین دادرسی مدنی طرفین می توانند پیش از شروع و یا نهایتاً تا اولین جلسه دادرسی دادخواست جلب ثالث را تقدیم دادگاه نمایند. همچنین، طرفین می توانند جهات و دلایل خود را تا پایان اولین جلسه دادرسی مطرح کرده و ظرف سه روز پس از آن دادخواست خود را تقدیم دادگاه نمایند.

شایان ذکر است که قانونگذار این امکان را نیز برای محکوم علیه غایب در نظر گرفته است تا بتواند خارج از این مهلت قانونی، دعوای جلب ثالث را مطرح نماید. در صورت عدم حضور هر یک از طرفین در جلسه دادرسی و محکومیت وی، او می تواند بنا به ماده 136 قانون آیین دادرسی مدنی دادخواست جلب ثالث را به همراه دادخواست واخواهی خود تقدیم دادگاه نماید.

دعوای جلب ثالث در کدام مراحل دادرسی قابل طرح است؟

به طور کلی، امکان یا عدم امکان طرح دعوای جلب ثالث در مراجع و مراحل مختلف به ترتیب زیر قابل بررسی است:

1 . دادگاه بدوی

با توجه به اینکه قانونگذار از امکان طرح دعوای جلب ثالث پیش از دادرسی سخن گفته است، طبیعی است که منظور طرح دعوای جلب ثالث پیش از شروع دادرسی در مرحله بدوی است. در نتیجه، هر یک از خواهان یا خوانده دعوای اصلی با رعایت شرایط مقرر قانونی می توانند در مرحله بدوی دعوای جلب ثالث را مطرح نمایند.

2 . مرحله واخواهی

چنانچه در فرایند صدور حکم، محکوم علیه غایب باشد می تواند در قالب تقدیم دادخواست واخواهی نسبت به حکم صادره اعتراض نموده و تقاضای رسیدگی مجدد نماید. این روش اعتراض نسبت به آراء تنها اختصاص به محکوم علیه غایب دارد. واخواه می تواند ضمن تقدیم دادخواست واخواهی، دادخواست جلب ثالث را نیز تقدیم دادگاه نماید. واخوانده نیز مانند مرحله بدوی تا پایان نخستین جلسه رسیدگی امکان تقدیم دادخواست جلب ثالث را دارد.

3 . دادگاه تجدیدنظر

اصل دو مرحله ای بودن دادرسی اقتضاء می کند که طرفین بتوانند نسبت به رأی صادره در مرحله بدوی اعتراض نمایند تا رأی صادره در مرحله تجدیدنظر مجدداً مورد رسیدگی قرار گیرند. هر یک از تجدیدنظرخواه یا تجدیدنظرخوانده نیز می توانند با رعایت مهلت مقرر قانونی (پیش از تشکیل نخستین جلسه دادگاه تجدیدنظر یا در اولین جلسه تجدیدنظرخواهی) دعوای جلب ثالث را در مرحله تجدیدنظرخواهی مطرح نماید.

با توجه به اینکه در برخی موارد، در مرحله تجدیدنرخواهی جلسه رسیدگی حضوری برگزار نمی شود، بهتر است که طرفین دادخواست جلب ثالث را به همراه دادخواست تجدیدنظرخواهی تقدیم دادگاه نمایند.

4 . دیوان عالی کشور (فرجام خواهی)

طرفین دعوا در برخی دعاوی مهم می توانند نسبت به آرای صادره در مرحله تجدیدنظرخواهی در دیوان عالی کشور اعتراض نمایند. این اعتراض در اصطلاح فرجام خواهی نامیده می شود. فرجام خواهی آخرین مرحله رسیدگی است و صرفاً پرونده مربوطه مورد رسیدگی شکلی قرار می گیرد. به همین خاطر، طرح دعوای جلب ثالث در مرحله فرجام خواهی امکانپذیر نمی باشد.

5 . دیوان عدالت اداری

دیوان عدالت اداری مرجعی تخصصی است که به منظور رسیدگی به شکایات اشخاص حقیقی و حقوقی از نهادهای دولتی و ابطال آیین نامه ها و سایر نظامات و مقررات دولتی تشکیل شده است. رسیدگی و طرح دعوا در این نهاد تابع تشریفات ویژه ای است. با این حال، ماده 54 قانون دیوان عدالت اداری امکان طرح دعوای جلب ثالث را برای شاکی به رسمیت شناخته است. با این تفاوت که خواهان در دیوان عدالت اداری می تواند دعوای جلب ثالث را ظرف سی روز از طرح دادخواست اصلی تقدیم نماید.

نحوه طرح دعوای جلب ثالث

هر یک از طرفین دعوای اصلی می توانند دعوای جلب ثالث را در مهلت زمانی مقرر (پیش از شروع دادرسی یا تا پایان اولین جلسه دادرسی) طرح نمایند. طرح این دعوا مانند طرح هر دعوای دیگری مستلزم تقدیم دادخواست از سوی خواهان است. در تنظیم این دادخواست، خواهان جلب ثالث (جالب) موظف است کلیه اصول مربوط به تنظیم دادخواست حقوقی را رعایت کرده و دادخواست خود را در قالب مشخص قانونی تقدیم دادگاه نماید. جالب بایستی دادخواست جلب ثالث را به تعداد اصحاب دعوا به علاوه یک نسخه تنظیم کرده و به ثبت برساند.

امروزه برای ثبت دادخواست جلب ثالث یا هر دادخواست دیگری، خواهان موظف است که ابتدا در سامانه ثنا ثبت نام کرده و صفحه کاربری خود را در این سامانه ایجاد نماید. سپس، زمانی که دادخواست جلب ثالث را تنظیم نمود، با در دست داشتن نسخه الکترونیکی این دادخواست به انضمام اسناد و مدارک جمع آوری شده می تواند به یکی از دفاتر خدمات قضایی الکترونیک مراجعه کرده و از این طریق دادخواست خود را در سامانه ثنا به ثبت برساند. با ثبت این دادخواست در سامانه ثنا، دادخواست مربوطه به صورت خودکار به دادگاه رسیدگی کننده به دعوای اصلی ارجاع شده و فرایند رسیدگی به آن آغاز می گردد.

شما می توانید «نمونه لایحه اظهار به تقدیم دادخواست جلب ثالث به دادگاه» را در وب سایت وکیل سوال مشاهده نمایید.

دادگاه صالح به رسیدگی به دعوای جلب ثالث

همانطور که پیش تر اشاره شد، دعوای جلب ثالث از جمله دعاوی طاری و دارای منشأ واحد با دعوای اصلی است. وجود ارتباط یا منشأ واحد بین دعوای اصلی و جلب ثالث اقتضاء می کند که رسیدگی به این دعاوی به صورت همزمان انجام شود. در نتیجه، دادگاه صالح به رسیدگی به دعوای جلب ثالث همان دادگاهی است که صلاحیت رسیدگی به دعوای اصلی را دارد.

پس از ثبت دادخواست جلب ثالث در سامانه ثنا، این دادخواست به صورت خودکار به دادگاه رسیدگی کننده به دعوای اصلی ارجاع خواهد شد.

مالی یا غیرمالی بودن دعوای جلب ثالث

مالی یا غیرمالی بودن هر دعوا به ماهیت آن دعوا بستگی داشته و در تعیین هزینه دادرسی آن دعوا مؤثر است. با توجه به اینکه دعوای جلب ثالث به عنوان یکی از اقسام دعاوی طاری در خصوص مسائل بسیاری به دعوای اصلی وابسته است، مالی یا غیرمالی بودن آن نیز با توجه به ماهیت دعوای اصلی تعیین می شود. چنانچه دعوای اصلی یک دعوای مالی باشد، دعوای جلب ثالث نیز دعوای مالی به شمار می آید و اگر دعوای اصلی یک دعوای غیرمالی باشد، دعوای جلب ثالث نیز دعوای غیرمالی به شمار خواهد آمد.

هزینه دادرسی دعوای جلب ثالث

طرح دعوای جلب ثالث مانند هر دعوای دیگری نیازمند پرداخت هزینه دادرسی از سوی خواهان است. با توجه به اینکه این دعوا از جمله دعاوی طاری و وابسته به دعوای اصلی است، هزینه دادرسی آن نیز مطابق هزینه دادرسی دعوای اصلی تعیین می شود. به این معنا که اگر دعوای جلب ثالث در هر یک از مراحل بدوی یا تجدیدنظرخواهی مطرح شده باشد، هزینه دادرسی آن برابر با هزینه دادرسی دعوای اصلی در مرحله بدوی یا تجدیدنظرخواهی است و میزان آن مطابق تعرفه مشخص سالیانه تعیین می گردد.

ترتیب رسیدگی به دعوای جلب ثالث

با توجه به اینکه دعوای جلب ثالث از جمله دعاوی طاری است، رسیدگی به آن تابع رسیدگی به دعوای اصلی است. به این معنا که هرگاه دادخواست جلب ثالث تقدیم دادگاه شود، دادگاه در صورت پذیرش دادخواست جلب ثالث، رسیدگی به دعوای اصلی و دعوای جلب ثالث را به صورت توأمان انجام خواهد داد. چنانچه دادخواست جلب ثالث به فاصله کوتاهی از شروع اولین جلسه دادرسی تقدیم دادگاه شود و فرصت کافی برای فرستادن دادخواست و ضمایم آن برای طرفین وجود نداشته باشد، طبق ماده 138 قانون آیین دادرسی مدنی، وقت دادرسی تغییر کرده و تاریخ جدید آن به طرفین ابلاغ می شود تا در موعد مقرر دعوای اصلی و دعوای جلب ثالث توأمان مورد رسیدگی قرار گیرند.

در نهایت، دادگاه پس از خاتمه رسیدگی رأی واحدی در خصوص دعوای اصلی و جلب ثالث صادر می نماید. به این معنا که دادگاه تصمیم نهایی خود در خصوص دعوای اصلی و طاری را در یک رأی واحد انشاء نموده و برای هر یک از دعاوی اقدام به صدور رأی جداگانه نمی نماید.

شایان ذکر است که مطابق ماده 140 قانون آیین دادرسی مدنی، در صورتی که دادخواست جلب ثالث در مرحله بدوی تقدیم دادگاه شده و دادگاه بدوی اقدام به صدور قرار رد دادخواست بنماید، جالب می تواند ضمن تقدیم دادخواست تجدیدنظرخواهی نسبت به این قرار نیز اعتراض نماید. بایستی توجه داشت که این قرار مستقلاً قابل تجدیدنظرخواهی نیست و بایستی در ضمن تجدیدنظرخواهی از دعوای اصلی مورد اعتراض قرار گیرد.

اثر رد دعوای اصلی بر دعوای جلب ثالث

مرتبط بودن دعوای اصلی و دعوای جلب ثالث یا داشتن منشأ واحد بین آن ها موجب می شود که رسیدگی به آن ها همراه یکدیگر انجام شود. در این بین، ضروری است که دعوای اصلی به صورت صحیح و اصولی مطرح شده و قابلیت استماع داشته باشد. زیرا اگر بنا به هر دلیلی دعوای اصلی از سوی دادگاه رد شود، به دعوای جلب ثالث رسیدگی نخواهد شد. در واقع، امکان رسیدگی مستقل به این دعوا وجود ندارد.

موارد تفکیک دعوای جلب ثالث از دعوای اصلی

همانطور که بیان شد، دعوای جلب ثالث از جمله دعاوی طاری است و رسیدگی به آن همزمان با رسیدگی به دعوای اصلی به عمل می آید. با این حال، در برخی شرایط استثنایی قاضی می تواند دعوای جلب ثالث را از دعوای اصلی تفکیک کرده و رسیدگی به آن را به صورت جداگانه انجام دهد. این موارد عبارتند از:

1 . طرح دعوای جلب ثالث به منظور ایجاد تأخیر در رسیدگی

با وجود آن که طرح دعوای جلب ثالث امکانی است که قانونگذار برای طرفین دعوا به رسمیت شناخته است، اما طرفین نبایستی از این امکان قانونی سوء استفاده نمایند. متأسفانه در برخی از موارد، طرفین دعوا با هدف ایجاد تأخیر در فرایند دادرسی و صدور حکم اقدام به طرح دعوای جلب ثالث می نمایند. به همین خاطر، قانونگذار در ماده 139 قانون آیین دادرسی مدنی به دادگاه این اختیار را داده است تا در صورتی که احراز نماید که دعوای جلب ثالث با هدف تأخیر در رسیدگی طرح شده است، آن را از دعوای اصلی تفکیک نموده و هریک را به صورت جداگانه مورد رسیدگی قرار دهد.

2 . عدم وجود ارتباط یا منشأ واحد بین دعوای اصلی و دعوای جلب ثالث

یکی از شروط اصلی طرح دعوای جلب ثالث، وجود ارتباط یا منشأ واحد بین دعوای اصلی و جلب ثالث است. در غیر این صورت، امکان رسیدگی واحد به دعوای اصلی و جلب ثالث وجود ندارد. چنانچه دادگاه رسیدگی کننده وجود ارتباط یا منشأ واحد بین دعوای اصلی و جلب ثالث را احراز نماید، این دعاوی را از هم تفکیک کرده و به هر یک به صورت جداگانه رسیدگی می نماید. چنانچه این دادگاه صلاحیت رسیدگی به هر یک از دعاوی را نداشته باشد نیز پرونده مربوطه را به دادگاه صالح ارجاع می دهد.

حقوق شخص ثالث در فرایند رسیدگی به دعوای جلب شخص ثالث

شخص ثالث یا مجلوب خوانده دعوا به شمار رفته و به تصریح ماده 139 قانون آیین دادرسی مدنی از تمام حقوقی که خوانده در جریان دادرسی داراست برخوردار است. از جمله اینکه در صورت جلب شخص ثالث، وقت رسیدگی بایستی به صورت قانونی به مجلوب ابلاغ شود تا بتواند در جلسه دادرسی حاضر شود.

مجلوب از حق داشتن وکیل برخوردار است و می تواند به همراه وکیل خود در جلسه دادرسی حاضر شده و دفاعیات لازم را در دادگاه ارائه دهد تا در نهایت حکم برائت وی صادر شود. همچنین، مجلوب می تواند نسبت به هر یک از طرفین دعوا اقدام به طرح دعوای تقابل نماید.

جلب ثالث در پرونده های کیفری

دعوای جلب ثالث از مهم ترین مسائل مربوط به آیین دادرسی است که احکام و مقررات مربوط به آن به تفصیل در قانون آیین دادرسی مدنی بیان شده است. در مقابل، در هیچ یک از قوانین جزایی، از جمله قانون آیین دادرسی کیفری صحبت از طرح دعوای جلب ثالث از سوی هیچ یک از شاکی یا مشتکی عنه به میان نیامده است. چرا که در حقوق جزا با اصلی تحت عنوان اصل شخصی بودن مجازات ها روبه رو هستیم. منظور از شخصی بودن مجازات ها این است که در فرایند ارتکاب جرم و اجرای مجازات نمی توان شخص دیگری را جز مرتکب جرم مجازات نمود. به همین خاطر، صحبت از جلب شخص ثالث در پرونده های کیفری منتفی است و این موضوع اختصاص به دعاوی حقوقی دارد.

تفاوت دعوای ورود ثالث و جلب ثالث در چیست؟

دعوای ورود ثالث و جلب ثالث هر دو از دعاوی طاری محسوب شده و رسیدگی به آن ها همراه با رسیدگی به دعوای اصلی انجام می شود. همانطور که توضیح داده شد، هر یک از طرفین دعوای اصلی که حضور شخص ثالثی را در جریان دادرسی لازم دانسته و آن را مؤثر بداند می تواند با تقدیم دادخواست جلب ثالث شخص ثالثی را به عنوان خوانده دعوا قرار دهد تا در جریان دادرسی حضور یابد. در مقابل، اگر هر شخص ثالثی خود را در دعوای مطروحه بین دو نفر ذیحق بداند، می تواند با تقدیم دادخواست ورود ثالث به طرفیت طرفین داعوای اصلی به آن دعوا ورود یافته و به عنوان وارد ثالث از حقوق خود دفاع نماید.

با این تفاسیر، دعوای ورود ثالث و جلب ثالث هردو امکان ورود شخص ثالث به فرایند دادرسی را فراهم می آورند. با این تفاوت که دعوای ورود ثالث توسط شخص ثالث و به طرفیت طرفین دعوا مطرح می شود؛ اما دعوای جلب ثالث توسط طرفین دعوا و به طرفیت شخص ثالث مطرح می شود. علاوه بر این، طرفین دعوا برای طرح دعوای جلب ثالث مستلزم رعایت مهلت زمانی مقرر در قانون آیین دادرسی مدنی هستند؛ در حالی که طرح دعوای ورود ثالث محدود به مهلت زمانی مشخصی نشده است.

نمونه دادخواست جلب ثالث

مشخصات خواهان: ……….

مشخصات خوانده: ……….

اطلاعات وکیل [در صورت وجود]: ……..

خواسته: تقاضای جلب ثالث در پرونده به شماره کلاسه ….

دلایل و منضمات: محتویات پرونده به شماره کلاسه یاد شده، رونوشت برابر با اصل قرارداد و …

شرح دادخواست:

ریاست محترم دادگاه عمومی حقوقی شهرستان …….

با عرض سلام و احترام

به استحضار می رسانم که اینجانب ……… فرزند ….. در پرونده کلاسه فوق به عنوان خواهان دعوای الزام به ایفای تعهدات قراردادی را به طرفیت خوانده محترم آقا / خانم ……….. مطرح نموده ام. چرا که خوانده محترم به استناد عدم پرداخت مبلغ قرارداد از ایفای تعهدات قراردادی خود سرباز زده است. این در حالی است که مبلغ قرارداد در موعد مقرر به نماینده تام الاختیار ایشان آقا / خانم ………. پرداخت شده است و در حال حاضر خوانده محترم منکر پرداخت مبلغ قرارداد به نماینده ایشان شده است.

نظر به توضیحات فوق و با توجه به وجود رسیدهای پرداخت مبلغ قرارداد به نماینده خوانده و همچنین وجود مهلت قانونی برای طرح دادخواست جلب ثالث، تقاضای جلب آقا / خانم ……….. را به عنوان مجلوب ثالث به منظور حضور در جلسات رسیدگی را دارم.

با تشکر و تجدید احترام

نام و امضای خواهان

تاریخ

نقش وکیل در طرح دعوای جلب ثالث

علی رغم آن که طرح دعوای جلب ثالث یک امکان قانونی است که قانونگذار برای طرفین دعوا در نظر گرفته است، اما بایستی توجه داشت که طرح این دعوا لزوماً منجر به پیروزی در دعوای اصلی نمی شود. چه بسا ممکن است حضور شخص ثالث در فرایند دادرسی منجر به صدور حکم محکومیت خواهان جلب ثالث (جالب) شود. به همین خاطر، ضروری است که هر یک از طرفین دعوای اصلی پیش تر از طرح دعوای جلب ثالث این موضوع را با یک وکیل متخصص در میان گذاشته و با توجه به شرایط پرونده اقدام به ثبت این دادخواست بنماید.

در صورت نیاز به طرح دعوای جلب ثالث، خواهان (جالب) می تواند با کمک یک وکیل متخصص دادخواست خود را به صورت اصولی و مستند به مواد قانونی مربوطه تنظیم کرده و در مهلت مقرر آن را به ثبت برساند. علاوه بر این، همراهی وکیل متخصص با خواهان در جلسات رسیدگی نیز می تواند به دریافت حکم نهایی به نفع خواهان کمک کند.

همچنین، خوانده دعوای جلب ثالث (مجلوب) نیز پس از اطلاع از موضوع و دریافت ابلاغیه می تواند به همراه یک وکیل متخصص در جلسه رسیدگی حاضر شده و با ارائه دفاعیات مؤثر مانع از صدور حکم محکومیت خود در جریان رسیدگی به دعوای جلب ثالث شود.

جمع بندی

در فرایند رسیدگی به بسیاری از دعاوی حقوقی ممکن است هردو یا یکی از طرفین دعوا بنا به دلایل مختلفی چون حفاظت از حقوق خود، ارائه توضیحات تکمیلی توسط شخص دیگر یا هر امر دیگری، حضور شخص دیگری جز طرفین دعوا را در فرایند دادرسی لازم بداند. در چنین شرایطی، هر یک از طرفین دعوا می تواند تا پیش از شروع نخستین جلسه دادرسی و یا نهایتاً تا پایان اولین جلسه دادرسی اقدام به طرح دعوای جلب ثالث و تقدیم دادخواست آن در سامانه ثنا بنماید.

طرح این دعوا از سوی هر یک از طرفین دعوای اصلی زمانی پذیرفته می شود که دعوای جلب ثالث دارای ارتباط یا منشأ واحد با دعوای اصلی باشد. در این صورت، دادگاه رسیدگی کننده به دعوای اصلی همزمان با رسیدگی به دعوای اصلی، از شخص ثالث نیز برای حضور در جلسات رسیدگی دعوت کرده و به دعوای جلب ثالث نیز رسیدگی می نماید و در نهایت با صدور یک رأی واحد نسبت به هردو دعوای اصلی و جلب ثالث تعیین تکلیف می نماید.

وکیل سوال – مرجع تخصصی مشاوره و خدمات حقوقی

وکیل سوال یک پلتفرم تخصصی در حوزه مشاوره و خدمات حقوقی است که تحت مدیریت خانم ام البنین تنکابنی رضایی فعالیت می کند. هدف ما ارائه اطلاعات حقوقی دقیق و ارائه خدمات تخصصی وکالت در زمینه های مختلف، از جمله دعاوی کیفری و حقوقی، امور قراردادی، جرایم سایبری، دعاوی ارزی و مالی، وکالت در امور ثبتی و ملکی است.

اگر به دنبال تنظیم وکالت نامه ای جامع و بی نقص هستید، وکیل سوال با دانش تخصصی و تجربه حقوقی گسترده، همراه شما خواهد بود.

همین حالا مشاوره بگیرید و وکالت نامه ای مطمئن تنظیم کنید!