دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت

تعریف دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت

دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت، یک دستور قضایی است که توسط شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری صادر می شود و اجرای رای صادره از سوی شعبه بدوی را تا رسیدگی به تجدیدنظرخواهی متوقف می کند. هدف از صدور این دستور، جلوگیری از اجرای رای بدوی است که ممکن است موجب ضرر جبران ناپذیری برای خواهان تجدیدنظر شود.

راه حل های ممکن برای موضوع دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت

در صورت صدور رای بدوی از سوی شعبه بدوی دیوان عدالت اداری، خواهان می تواند نسبت به آن رای اعتراض کرده و درخواست تجدیدنظر کند. در این مرحله، خواهان می تواند از شعبه تجدیدنظر درخواست صدور دستور توقف در اجرای رای بدوی را داشته باشد. شعبه تجدیدنظر پس از بررسی شروط صدور دستور توقف، در صورت احراز شرایط، دستور توقف در اجرای رای بدوی را صادر می کند.

نکات مهم در خصوص دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت

در خصوص دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت، نکات مهمی وجود دارد که باید مدنظر قرار گیرد. از جمله این نکات می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت به صورت موقت صادر می شود و تا زمان رسیدگی به تجدیدنظرخواهی اعتبار دارد.
• در صورت رد تجدیدنظرخواهی، دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت نیز لغو می شود.
• صدور دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت منوط به احراز شرایطی از جمله احتمال ورود ضرر جبران ناپذیر به خواهان تجدیدنظر است.

ماده های قانونی مرتبط با دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت

ماده های قانونی متعددی در خصوص دستور توقف در اجرای رای شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت وجود دارد. از جمله این ماده ها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• ماده 17 قانون دیوان عدالت اداری: این ماده به شعبه تجدیدنظر دیوان عدالت اداری اجازه می دهد تا در صورت احراز شرایط، دستور توقف در اجرای رای شعبه بدوی را صادر کند.
• ماده 18 قانون دیوان عدالت اداری: این ماده شرایط صدور دستور توقف در اجرای رای شعبه بدوی را مشخص می کند.
• ماده 19 قانون دیوان عدالت اداری: این ماده به نحوه رسیدگی به درخواست صدور دستور توقف در اجرای رای شعبه بدوی می پردازد.